Elvis singk „It’s now or never“, 
ding Auge funkle su wie fröher,
dat wor schon immer di Leed.

Häs stets jään jejovve,
jetz liste janz allein do bovve,
om 15. Stock en d’r Uni-Klinik.

Ich wor immer ängstlich, tapfer wor ich nie,
doch jetz han ich zom eetzte Mol su richtig weiche Knee…

Denn do un ich, mer sin uns su jlich,
och wenn ich et nie joot kunnt, 
nöhm ich dich jään noch einmol en d’r Ärm.
Do un ich, mer sin uns su jlich,
och wenn ich et nie joot kunnt, 
nöhm ich dich jään noch einmol en d’r Ärm.

Levve es e jevve un nemme,
un off jenooch e jünne künne,
dir hätt ich jään mieh jejönnt.

Ich wor dä met Ecke un Kante,
stets an de Wand jerannte
verlorene Fründ.

Leeve Papp, wat och immer jetz weed,
Grazie mille a té!