Die Kääze sin jrad affjebrannt,
doch Zick trick wigger in et Land,
un du fröös, wat ich schrieve.

Weiß nit rääsch, wat ich sare sull,
han he un do e schlääch Jeföhl,
nä, ich kann ech nit blieve.

Zigge ändre sich,
dat wor schon immer su;
Hück bes de fäädisch,
un morje widder fruh.

Un am Eng vum Johr,
weed mir langsam klor,
dat et ähnzter wor met ihr.
Wat ich hück eetz weiß
stimmt mich still un leis,
froch mich nit woröm un wofür.

Links un rääts, oder jraduss,
vielleich zoröck, vielleich noh Hus,
einfach fott ohne Ziel.

Well nit wesse, wat passeet,
Wie et morje wigger jeiht,
jo, et weed mer ze vill….

Zigge ändre sich ...