Zwei Ringe us Jold, en nem schwazze Säckche us Samt,
halt ich janz weich en minger linke Hand.
Zwei Ringe, die verzälle, vun ner jlöckliche Zick,
die schingk jetz su wick weg.

Vun Liebe, Vertraue, un aff un zo och Stress,
vun Freud un vun Leid, wie et Levve halt su es,
vun Johre, die üch verbinge, fass e Levve lang,
als Symbol för et Jlöck, wat och immer jrad kohm.

Die Fotos vun domols, wenn ich se hück sinn,
dann fällt mer su manches us minger Kinderzick en,
un dat Laache vun üch, do op dem Huhzicksbild,
dat säät alles – die Ääd stund koot still.

Zwei Ringe us Jold, hatts do ahn dinger Hand,
bes zo dingem letzte Daach, bes die letzte Stund broch ahn,
ich halt se su lang, wie ich se halde kann,
zwei Ringe us Jold en nem schwazze Säckche us Samt.
 
Ich halt se su lang, wie ich se halde kann,
zwei Ringe us Jold en nem schwazze Säckche us Samt.